De oorsprong van de Nederlands-Belgische Provincie van de SVD
Jan Holman svd
Tijdens de actieve jaren van Arnold Janssen te Steyl (1875-1908) studeerden daar 99 Nederlanders en een Vlaming voor het priesterschap. Bovendien meldden zich 57 Nederlandse mannen om Broeder missionaris te worden. Het is niet verrassend dat de opvolger van Arnold Janssen, pater Nicolaus Blum (1857-1919), vond dat hij in de geest van de stichter van de SVD handelde toen hij voorstelde een apart huis voor Nederlandse kandidaten te openen. Pater Blum stond er om bekend dat hij de Nederlanders een warm hart toedroeg.
De aanwezigheid op het vierde Generale Kapittel SVD (1909-1910) van drie Nederlandse leden heeft waarschijnlijk de stichting van een Nederlands missiehuis bespoedigd. Zij waren: pater Theo Vilsterman (1857-1916) geboren in Zwolle, uit de missie van China, pater Piet Noyen (1870-1921) uit Helmond, eveneens missionaris in China, later de eerste apostolisch vicaris van de Kleine Soenda-eilanden, N. O. Indië, en pater Frans de Lange (1871-1939) geboren in Bobeldijk bij Hoorn, uit Techny, bij Chicago, Verenigde Staten.
Intussen had pastoor Gerard Schijndel, van het dorpje Boerdonk bij Veghel, contact opgenomen met pater Blum. Hij vroeg hem een docent voor filosofie te sturen voor het kleine missiehuis dat pastoor Schijndel in Boerdonk runde. ‘Tenzij u mijn hele onderneming wilt overnemen’ voegde de pastoor er aan toe. Het moet ook pastoor Schijndel geweest zijn die de aandacht van pater Blum vestigde op een kostschool van de Zusters Ursulinen te Uden. Dit gebouw uit 1845 stond te koop. De SVD kocht het op 11 mei 1911 voor 62.650 gulden.
Op 17 augustus 1911 benoemde het generalaat SVD pater Piet Noyen tot eerste rector van het missiehuis te Uden. Als patroonheilige kreeg het sint Willibrord, de Britse monnik die in 690 het katholiek geloof naar de noordelijke Nederlanden bracht. Het missiehuis Sint Willibrord werd geopend op 7 november 1911 met 38 leerlingen in de gymnasiale opleiding.
Het missiehuis bloeide zodanig dat spoedig te Teteringen bij Breda een noviciaat geopend werd (8 september 1915). Na enige tijd werd de behoefte gevoeld het tweejarige noviciaat onder te brengen in een eigen huis. Twintig novicen betrokken het nieuwe missiehuis Sint Lambertus te Helvoirt bij ’s-Hertogenbosch op 3 september 1921. Op 8 september 1924 werd een tweede klein seminarie geopend te Soesterberg bij Utrecht voor de kandidaten uit de noordelijke provincies. Enige tijd eerder had de prille Nederlandse afdeling van de SVD de verantwoordelijkheid voor de katholieke missie op Flores en Timor op zich genomen. Hoe onze medebroeders dit allemaal tegelijk konden doen, blijft een mysterie voor de huidige generatie.
Op 2 november 1924 richtte het Vaticaan officieel de Nederlandse Provincie SVD op, bestaande uit vier opleidingshuizen.
De gebouwen van missiehuis sint Willibrord werden in september 1944 (‘Dolle Dinsdag’) door nazi’s volledig verwoest achtergelaten. De communiteit van sint Willibrord verbleef van 1945-1951 in het moederhuis te Steyl. Na een korte periode te Teteringen (1952-1953) vestigde het missiehuis sint Willibrord zich in 1954 te Deurne bij Helmond.
Stichter
Stichter Arnold Janssen was een Duitse priester en wiskundeleraar van een HBS te Bocholt, die vond dat de Duitssprekende landen, waartoe hij voor het gemak ook Nederland rekende, best wat konden doen voor het missiewerk, zoals Frankrijk (Witte Paters) en Engeland (Mill Hill Missionaries). In Duitsland was echter onder de ijzeren kanselier Bismarck (1815-1898) een kerkvervolging, bekend als de ‘Kulturkampf’ (1872-1879), aan de gang. Arnold Janssen stapte daarom over de grens naar Nederland, kocht een verlaten herberg te Steyl aan de Maas, vijf kilometer onder Venlo, en stichtte in 1875 het missiehuis Sint Michaël. Dit groeide uit tot de religieuze missiecongregatie het ‘Gezelschap van het Goddelijk Woord’, SocietasVerbiDivini (SVD), met nu ruim 6000 leden, priesters en broeders-missionarissen. Dat ‘Goddelijk Woord’ slaat op het mensgeworden Woord uit de inleiding van het evangelie volgens Johannes: ‘Het Woord is vlees geworden’ (1: 14) en niet primair op de Heilige Schrift. De SVD is dus een ‘Sociëteit van Jezus, in de eeuwigheid geprojecteerd’, zoals een Jezuiet eens diepzinnig zei.
Al gauw kwam Arnold Janssen er achter dat je in de missie zonder vrouwen niet veel kunt uitrichten.
Dus stichtte hij in 1889 de congregatie van de ‘Dienaressen van de Heilige Geest, met thans ruim 3500 leden werelwijd. Ook in Nederland is er een SSpS provincie.
Arnold Janssen geloofde in de kracht van het gebed voor de missie. Daartoe richtte hij in 1896 de congregatie van de ‘Dienaressen van de heilige Geest van de Eeuwigdurende Aanbidding’ op, tegenwoordig ruim 350 leden tellende, tot voor enkele jaren onder andere gevestigd in het ‘Cenakel’ te Soesterberg. Als je die getallen optelt, kom je bij de 10.000 mensen uit, die zich door Arnold Janssen laten inspireren.
Sedert 1990 beschouwen zij officieel het geseculariseerde Europa als een echt missiegebied, waar zij naar vermogen de helpende hand bieden. Van dat oorspronkelijk Duitse karakter is in de congregaties van Arnold Janssen niet veel meer over. Geheel in zijn geest is ‘internationaliteit’ tegenwoordig hun handelsmerk. De voertalen in de spirituele familie van Arnold Janssen zijn Engels en Spaans. Haar internationale karakter blijkt bij voorbeeld ook uit de aanwezigheid van Indonesische, Indiase, Filipijnse, Afrikaanse priesters en missiezusters in Nederland. Zij worden ‘nieuwe missionarissen’ genoemd.
Onze Leiders
St. Arnold Janssen
Arnold Janssen was born on November 5, 1837 in Goch, a small city in lower Rhineland (Germany).
St. Joseph Freinademetz
Joseph Freinademetz was born on April 15, 1852, in Oies, a small hamlet of five houses situated in the Dolomite Alps of northern Italy
Pope Francis
He was born in Buenos Aires on 17 December 1936, the son of Italian immigrants.
The Origin of the NEB Province
by Jan Holman svd
During the active years of Arnold Janssen at Steyl, 99 Dutchmen and one Fleming studied there for the priesthood. Moreover 57 men from the Netherlands presented themselves to join the SVD as a Missionary Brother. So one should call St. Michael’s rather a German speaking community enjoying hospitality on Dutch soil than an exclusive German missionhouse. It is not surprising that Father Arnold’s successor Father Nicolaus Blum (1857-19191) felt in line with our Founder when he suggested to the General Council to start a house for Dutch candidates. Fr. Blum was known to have a weak spot in his heart for the Dutch.
The presence at the Fourth General Chapter (1 November 1909 -15 January 1910) of three Dutch members, Fr. Theo Vilsterman, (1857-1916), successor of St. Joseph Freinademetz as Provincial in China, Fr. Peter Noyen (1870-1921), missionary in China, and Fr. Francis de Lange (1871-1938) from Techny USA, may have helped to establish a Minor Seminary for Dutch candidates.
In the meantime Fr. Gerard Schijndel, parishpriest of the Dutch village Boerdonk near Veghel, had contacted Fr. Blum in 1909. He asked him to send a teacher of philosophy for the students of his own small missionhouse, ‘unless you want to take over my whole enterprise’. It was Fr. Schijndel who drew the attention of Fr. Blum to a boarding school of the Ursuline Sisters at Uden. This building from 1845 was up for sale. The SVD bought the house for 62.650 Dutch guilders in May 1911.
On August 17, 1911, the Generalate appointed Fr. Peter Noyen as the first rector of the missionhouse at Uden, dedicated to St. Willibrord, a British monk who brought the Catholic Faith to the Netherlands in 690 AD. Peculiar is the stipulation of the Generalate that close attention had to be paid to the study of the German language. Special days had to be observed during which the Dutch community should speak German only. These regulations, however, were in fact (of course) ignored by the Dutch SVD. On the feast of St. Willibrord, November 7 , 1911, the new Minor Seminary, with 38 alumni, was opened.
St. Willibrord at Uden flourished to such an extent that a novitiate was started in Teteringen, near Breda, on September 8, 1915. Soon the need was felt to separate the novitiate from the Major Seminary. So 20 novices entered a new building at Helvoirt, near ’s-Hertogenbosch, on September 3, 1921. On September 8, 1924, a second Minor Seminary was started at Soesterberg, near Utrecht, for the numerous vocations from the Northern (protestant) part of the Netherlands. In the same period (1912) the Dutch SVD took over responsibility for the Catholic Mission in Flores and Timor, Indonesia. How our confrères managed all this, remains a mystery to the present generation.
On November 2, 1924, the Vatican established officially a Dutch Province of the SVD, consisting of four houses of formation.
The buildings of St. Willibrord’s Minor Seminary were completely destroyed by Nazis in September 1944. The community moved to Deurne near Eindhoven in 1954 after stays in Steyl (1945-1951) and Teteringen (1952-1953).
Founder
Founder Arnold Janssen (1837-1909) was a German priest, math teacher in Bocholt, Germany, who thought that the German-speaking countries (including, for the sake of convenience, the Netherlands ) should do something for missionary work. Just like France (White Fathers) and England (Mill Hill Missionaries) were doing. However, at the time Germany was ruled by the iron chancellor Bismarck (1815-1898) and a church persecution, known as the “Kulturkampf” (1872-1879), was under way. Arnold Janssen therefore crossed the border to the Netherlands, bought an abandoned inn in Steyl along the river the Meuse, five kilometres from Venlo, and in 1875 founded the mission house St. Michael. This initiative developend into the religious mission congregation the “Society of the Divine Word ‘, SocietasVerbiDivini (SVD), with now over 6,000 members; priests and skilled brother-missionaries.
‘Divine Word’ refers to the Incarnate Word from the introduction of the Gospel of John: “The Word became flesh” (1:14) and not primarily to the Holy Scriptures. The SVD is a “Society of Jesus, projected in eternity”, as a profound Jesuit once said.
Arnold Janssen soon found out that a mission without women can not accomplish much. So in 1891 he founded the Congregation of “the Holy Spirit Missionary Sisters”, now with over 3500 members. Arnold Janssen believed in the power of prayer for the mission. To that end he founded the Congregation of the “Servants of the Holy Spirit of Perpetual Adoration” in 1896. Now more than 350-members strong world-wide. Until a few years ago some of them were living in the “Cenakel” in Soesterberg. If you add up all these numbers, you get to the 10.000 people who are inspired by Arnold Janssen.
Since 1990 SVD formally considers secularized Europe as a real mission field, where they offer a helping hand according to their ability. Not much is left of the originally German character in the congregations of Arnold Janssen. Fully acting according to Janssen’s spirit, internationalism is now SVD’s trademark. The languages in the spiritual family of Arnold Janssen are English and Spanish. Its international character is also apparent for example by the presence of Indonesian, Indian and Filipino priests and sisters in the Netherlands. They are called “New Missionaries”.
/1.png)
/2.png)
/3.png)
/5.png)