IN MEMORIAM PATER ANTOON KROL SVD

Antonius Gerardus Krol wordt geboren op 18 april 1928 en overlijdt op 15 september 2018; op 22 september wordt hij begraven op het kerkhof van het Missiehuis in Teteringen en bijgezet in het graf van zijn broer Bert.

Antoon is geboren te Eerde als zoon van Joannes Krol en Martina van den Oever. Er zijn 11 kinderen, 9 jongens en 2 meisjes. Antoon is de 7de in de rij. Zijn vader is een broer van de moeder van Mgr. Bekkers. Hij heeft drie tantes, zussen van vader, die alle drie Franciscanes zijn. De oudste is zuster Antonella, die naar Borneo vertrekt. Al 9 jaar voor de geboorte van Antoon was ze vertrokken, en nooit meer naar huis gekomen. Ze was dus een verre tante, die brieven schreef en die vader voorlas. Antoon schrijft: ‘Stel je voor : een dozijn “Krollen” rond de grote tafel bij het middageten, stil en luisterend, want mijn vader kon onder de indruk zijn, ontroerd, terwijl hij las, soms bijna in tranen’.

Antoon doorloopt de normale opleiding: kleinseminarie in Uden / Veghel,  noviciaat in Helvoirt, filosofie in Helvoirt, theologie gedeeltelijk in Teteringen en Helvoirt. In het najaar van 1949 en 1950 kuurt hij een half jaar in Helvoirt, volgt de lessen vanaf zijn bed.

Zijn broer Marinus, die naar Flores gaat, is hem voorgegaan en Bert, zijn jongste broer, wil ook missionaris worden, maar sterft in 1952 aan een verwaarloosde blinde darm.

In 1954 wordt hij tot priester gewijd door Mgr. Buddenbrock, oud-Chinabisschop. Zijn klasgenoten zijn Jan Barendse, Theo Tersteeg en Emiel Vanderlinden.

Omdat de TBC weer toeslaat, gaat hij na zijn wijding een jaar kuren in Davos; daarna is hij  ruim een jaar bij de zusters in Baexem en daarna assistent in een parochie te Sint Michielsgestel.

Over zijn missiekeuze schrijft hij: ‘Normaal konden we kiezen uit drie missies. Ik had als missie opgeschreven 1) China, ik had al met iemand gecorrespondeerd, maar het was vanwege de politieke situatie onmogelijk, 2) Zuid-Amerika, 3) Papoea Nieuw Guinea. Ik had gecorrespondeerd met mensen van daar met de vraag: “Kan een ex-tbc-patiënt leven en werken in PNG?”. Het antwoord was duidelijk: “Zeker niet in de warme en vochtige streek in het laagland, maar des te beter in het droge, gezonde hoogland”’.

En hoe komt hij dan op nummer 3 terecht? Bij toeval ontmoet hij generaal overste, Pater Johan Schütte op de Expo in Brussel in 1958. Hij vertelt hem zijn wens voor PNG en deze zegt heel kort: ”Vraag het aan op papier en je zult het krijgen”. Zo werd Papoea Nieuw Guinea zijn missieterrein.

In 1959 gaat hij voor taalstudie naar Engeland, om dan op 4 februari 1960 af te reizen naar PNG. En daar begint zijn vruchtbaar missieleven. Hij komt terecht in het droge, gezonde hoogland, dat beter is voor zijn gezondheid. Daar zal hij 54 jaar zijn missionaire inzet geven als parochiepriester, als medeoprichter van de Catechistenschool, als grondlegger van het Pastoraal Centrum, als regio-overste en later als vicaris van de bisschop. Een bescheiden man, die feitelijk van grote betekenis is. Hij is niet rechts, niet links, hij is gewoon zichzelf. Geliefd bij zijn mensen.

In 1987,-  hij is dan net op verlof geweest -, komt hij terug vanwege darmkanker. Hij wordt  geopereerd en zal heel zijn verder leven een stoma hebben. Maar daar zorgt hij helemaal zelf voor.

In 1993, als hij op verlof is, wordt hem voorgesteld om als pastor in Zuiderhout werkzaam te zijn i.p.v. naar PNG terug te gaan. Hij denkt daar serieus over na. Omdat er in PNG twee vacatures zijn kiest hij uiteindelijk voor PNG. Een weloverwogen beslissing. Wel een teken, dat de Nederlands-Belgische provincie hem graag hier had gehad.

Eind 2002 laat hij weten aan zijn bisschop, dat hij nog graag 5 tot 10 jaar wil blijven en dan rekent op een appartementje in Nederland. In 2014 is het zo ver. Hij vertrekt voorgoed naar Nederland, vergezeld van broeder Wiel Swinkels. Hij komt te wonen in het Missiehuis te Teteringen. Na aankomst  gaat hij eerst nog op familiebezoek in Canada en USA, waar een deel van de familie naar is geëmigreerd. Tevens is hij aanwezig bij de priesterwijding van zijn neef, aan wie hij ook zijn eigen kelk cadeau doet.

Vanwege zijn afnemende gezondheid wordt hij de laatste jaren verzorgd op een speciale afdeling. Het verzorgend personeel heeft graag met hem te doen. Hij is vriendelijk en meegaand. Blij is hij met bezoek, vooral van familie en medebroeders.

In de morgen van 15 september voelt hij zich niet goed en in de namiddag is hij op zijn bescheiden manier rustig overleden. Als dit bericht bekend wordt in PNG, komen er direct enkele berichten van meeleven. Daarin wordt o.a. gezegd, dat op Onafhankelijkheidsdag, 16 september, er een plechtige uitvaartdienst voor hem gehouden wordt in de kathedraal van Wabag. Wij hier in Teteringen nemen die zondagmorgen als communiteit om 11.30 uur afscheid van hem op zijn kamer.

Mgr. Henk te Maarssen laat vanuit PNG weten:  “We mochten Tony Krol allemaal graag en jullie zullen hem missen.Tony heeft inderdaad zoveel gedaan, niet alleen voor Wabag, maar samen met andere katechetische directeuren, voor het hele land. In de 70er jaren hebben die vorm gegeven aan de kerk in Papua New Guinea, en de aanzet gegeven aan de ontwikkeling, die de kerk hier genomen heeft”.

Op zaterdag 22 september zullen we hem herdenken in een Eucharistieviering, waarbij pater Toon Somhorst, die lange tijd in hetzelfde gebied als Antoon heeft gewerkt, hem zal gedenken. Daarna wordt hij begraven op  ons kerkhof, waar hij, op eigen verzoek wordt bijgezet in het graf van zijn broer Bert.

Een prachtmens is van ons heengegaan. Missionaris in hart en nieren!

 

Teteringen, 20 september 2018.

Kees Maas SVD

 

Voor alle goede zorgen voor Antoon tijdens zijn leven en uw medeleven bij zijn overlijden zijn wij u zeer dankbaar.


Familie Krol en Medebroeders SVD

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

call Svd Holland