Themadag 2017
Dit Jaar bij onze themadag concentreerden wij op een relevante thema van onze eigen pastoraal werk. De vraag “hoe gaan wij om met eenzaamheid” heeft iedereen geopend tot hun eigen ervaring van eenzamheid en hoe wij als gewonde genezers kunnen functuneren in ons werk als missionarissen. In dit zin heeft P.Herman Wijten deze korte presentatie gemaakt om iederen te brengen naar de kern van onze Themadag:
Eenzaamheid
Eenzaamheid is het subjectief ervaren van een onplezierig of ontoelaatbaar gemis aan (kwaliteit van) bepaalde sociale relaties. Het kan zijn dat het aantal contacten dat men heeft met andere mensen geringer is dan men wenst. Het kan ook zijn dat de kwaliteit van de gerealiseerde relaties achterblijft bij de wensen. Eenzaamheid is onvrijwillig, het is een ervaring van mensen en daarmee moeilijk van buitenaf waar te nemen.
Eenzaamheid kan wel het gevolg zijn van vrijwillige keuzes die wij maken: Binnentreden in een onbekende cultuur, een beroepskeuze, positie van autoriteit!
Emotionele, sociale, en existentiële eenzaamheid
– bij emotionele eenzaamheid is sprake van een subjectief ervaren gemis van een emotionele hechte band en/of een intieme relatie met partner of hartsvriend(in)
– bij sociale eenzaamheid is er sprake van een subjectief ervaren gemis van betekenisvolle relaties met een bredere kring van mensen zoals kennissen, buren collega’s, mensen die dezelfde interesse delen in hobby, sport etc..
– bij existentiële eenzaamheid gaat he meer over zingeving dan over sociale contacten. Het wordt omschreven als een verloren en zwervend gevoel, geen plek of rol in het leven kennen, een gevoel van zinloosheid.
De scheidslijnen tussen deze vormen van eenzaamheid zijn niet altijd even duidelijk. Eenzaamheid in een communiteit kan zowel emotioneel als sociaal zijn. Bij existentiële eenzaamheid heeft zowel emotionele als sociale componenten.