Uitnodiging van Back to Church

Een paar jaar geleden kwam ik een video tegen op youtube over de Amerikanse beweging “Catholics come Home.” Het was een prachtige video over Katholicisme en haar bijdragen aan onze huidige maatschappij. Het was een andere kijk op de Kerk als een instelling buiten de vooroordeel van mainstream media en ook social media waarop wordt het beeld van de kerk vaak of altijd op een negatieve manier gepresenteerd.

De kerk kan een plek zijn maar ook een grote familie. Dit zijn de twee gezichten van de Katholieke kerk. Het is een verzameling van mensen uit veel verscillende clturen en talen verbonden door een geloof in Jezus en tegelijkertijd is het ook een structuur, een instelling, een plek waar mensen samen kunnen zijn.

De uitnodiging “coming back to church” of terug naar demkerk is ook een uitnodiging om terug naar huis te zijn. Als een tiener verlangde ik altijd om  weg van huis te zijn omdat ik vrijheid wilden, maar wat vind ik zelf heel ironisch nu dat ik al zo veel jaren weg van huis ben is het feit dat ik nu verlang om terug naar huis te gaan. Terug naar de wortels. Terug naar je familie, om het verleden ook te waarderen en de herinneringen weer op te halen.

Back to church betekent dus niet alleen om de kerk al seen struktuur  en al seen organisatie te kijken maar het is een roeping om terug naar onze eigen motivatie en geloofsreis te kijken. Bewust dat het niet een plek is om perfect te zijn maar een plek waar wij kunnen proberen om heilig te zijn. Ee plek voor mensen die worstelen om aantworden te vinden, om genezing te ervaren. Een plek waar wij thuis kunnen zijn.

Een paar maanden geleden werd ik uitgenodigd om een bruidspaar voor te bereiden voor hun huwelijksluiting. De bruidegom heeft geen kerkelijke aansluiting.hij was wel steunend tot zijn vrouw maar hijzelf wilde niks te doen met een kerk. Maar erwas er een probleem met hun documenten om toestemming te krijgen voor een huwelijks in de kerk. Ze hebben alles al gepland en de tijd was al tekort om de toestemming te vragen. Dus de enige oplossing was dat hij gedoopt moest worden. Ik zat met hem samen om het te bespreken en zoals ik het verwacht was hij boos. Hij wilde het gewoon niet maar sinds hij er geen andere keuze hebt gaf hij gewoon zijn onwillige ja. De dag voor zijn doop kwam en hij heeft ook zijn vrienden uitgenodigd, tot de verbassing van iedereen, ophet moment dat hij gedoopt werd begon hij te huilen. Na de viering vroeg ik hem waarom hij zo emotioneel werd terwijl een paar dagen geleden was hij echt boos dat hij het moest doen. En hij zei gewoon, “pater, ik voel me nu echt thuis.”

Soms ons bewolkte oordeel verhindert ons om de schatten van de kerk te zien en realiseren. Het het is heel waar niet allen met mensen buiten de kerk maar ook met ons die al in de kerk zijn. Wij missen gewoon de vele genaden die wij hebben in onze gemeenshaap, de kerk. Eens zei een theologie professor van mij  in de Filippijnen, en hij zei dat de kerk een ziekenhuis voor zondaars is. In andere worden, een ziekenhuis voor ons allen. Mensen die aan het zoeken zijn, verwaarloosd, en gebroken. Als mens hebben wij vaak de neiging om zo kritisch en negatief te zijn maar toch hebben wij zo weinig geduld en moed om meer waardering te hebben. Back to church nodigt ons uit om onze ogen en harten te openen om de schatten van de kerk weer te ontdekken. Om meer waardering en barmartigheid in ons hart ook te hebben en in het process Jezus weer vinden die heel aanwezig is en wachtend op ons.